بازى روزگار

ميلرزه تنم،تمام وجودم ميلرزه،خداى من وقتى تو آينه نگاه ميكنم ناله ميبينم جاى من،شاينا عاشق اتاق خوابمونه تا بره رو تختو بپر بپر كنه،نشستم بغل دستشو مراقبش بودم،چشمم افتاد به گل سرش كه يه تكش كنده شده بودو افتاده بود رو زمين؛:مبادا بذاره دهنش،سريع از رو تخت گذاشتمش پايين تا ميرم گل سرو بذارم تو كشوى اتاقش نيوفته زمين،صداى آشناى وحشتناك افتادنش و جيغ،نفهميدم چجورى رسيدمو بغلت كردم،تا چشمم افتاد به صورت پر از خراشو خونت........لرزيدم،بردمت تو بالكن،ميلرزيدم،جيغ ميزدى،خداى من اين خونه اى كه توشمو نميخوام،اصلا خونمو نميخوام،جونمم نميخوام،من بدون شاينا منم نميخوام،بچم يكم آروم شد بهش شير دادم از درد گاز ميگرفتو شير ميخورد،طفلك معصوم من،تمام وجودم اشك بودو دعا،اين روزگار لعنتى فهميده كتك خورم ملسه،شدم عروسك خيمه شب بازيش،يه ورى لم داده رو بالش پر قوشو يه قليونم گرفته دستش با هر پكى كه ميزنه يه نيم نگاهى به آشيونم ميندازه تا مبادا خنده ها و خوشى هام طولانى شه...خدايا دست از سرم بر نميداره چرا،طفلى مگه نميدونه تو رو دارم؟زنگ زدم به ايمان برديمش بيمارستان عكس انداختن از بينيش،بچم ريسه رفت از گريه زير دستگاه،منو ايمانو عموش محكم گرفته بوديمش،نازنينم جونى نداشت واسه تكون خوردنو جيغ ميزد(مامايى) الهى بميرم من براش،صداى دكتر شد پتكو شكست سرمو،ترك خورده استخون بينيش؛سرشم ورم كرده تا احساس كردين حالش بده بيارينش واسه اسكن،صداى قهقهه روزگار پيچيد تو گوشم،شب تا صبح بيدار موندم بالا سرش اشك ريختمو خدامو صدا زدم،قربون لطف و رحمش برم كه بچم آروم بود،حاليش كن خدا،تو بهش بفهمون،بگو دست از سرم برداره،بگو آخه شغال لعنتى بپر از رو ديوارمو برو گمشو،سايه نحستو از خونم دور كنو نابود شو،عقيقه ميكنم براش،ذكر خدا خداست لالايى شباش.بينى كوچولو و ناز دخترمو ببين،ببند نيش مسخرتو،خدايا دردشو بنداز تو جونم،چه مسؤليتى انداختى رو دوشم؟! مادر شدم نميدونم فخر بفروشم يا دو دستى بگيرم قلبمو تا نتركه تو سينم و بتونم بمونم با دختركم،چقدر سخت مادر بودنم چهار چشمى مواظبشمو متهمم به انگشت اشاره ى تلخ دو رو برم،خدايا خودت كمكم كن بذار اين بار شيرينو سختو دو دستى برسونم به اونجايى كه لايقشه.....خدايا بسه برام،تو بندازش دور شه از اينجا،از دورو برما،لعنت به همه تلخيش ،لعنت به چشماى حريصو سرخش،دور كن بوى تعفن اين روزگار لعنتى رو ازمون خدا